Stel je voor dat je de Maansikkelbeer ontmoet in een donkere grot. Hij gromt en brult, je kijkt hem in de ogen en vraagt: “Wat wil je me vertellen? Waar komt je boosheid vandaan?” . Terwijl je dit doet, laat je elke associatie toe. Ook als er een wending komt die je niet verwacht of begrijpt. Achteraf schrijf je over je ervaring vanuit je gevoel.
Teken of schilder de beer en voeg details toe die symbool staan voor jouw boosheid en jouw pijn (zoals littekens, wonden, een gebroken ketting).
Schrijf nu een stuk over wat jouw Maansikkelbeer meegemaakt heeft, onderzoek of er onvervulde behoeften zijn geweest, geschonden grenzen of waar je niet gezien en erkend bent geweest. Hoe heeft jouw Maansikkelbeer besloten om zichzelf te beschermen tegen (meer) pijn en afwijzing? Laat je pen leiden door je gevoel, maak je niet druk om grammatica of spelling, je schrijft gewoon wat er in je opkomt. Halve zinnen mogen, gekke wendingen zijn toegestaan. Je hoeft je niet beter voor te doen en ook niet erger, je mag eerlijk zijn naar jezelf. Het papier is je vriendelijke, oordeelloze getuige.
Schrijf vervolgens in een paar zinnen wat je denkt dat jouw Maansikkelbeer nodig heeft om zich veilig en gezien te voelen, laat je pennen leiden door je gevoel, niet door je verstand.
Om verandering in ons leven door te voeren, kunnen we kleine stapjes zetten in het uitproberen van nieuwe dingen. Onderdeel hiervan kan zijn om onszelf consequent lichamelijk te leren kalmeren bij (hevige) emoties. Hoe vaker we dit doen, het liefst elke dag, hoe sterker onze regulatievaardigheden worden. Het is net als het trainen van een spier, met elke keer oefenen wordt hij sterker en kan hij meer aan. Door onszelf keer op keer te kalmeren en troosten, bouwen we als het ware aan een reservoir van vertrouwen voor spanning in de toekomst. In deze video laat ik je zien hoe je jezelf en je lichaam kalmeert tijdens een uitdagende emotie als boosheid.